Ston i Mali Ston – Historia napisana w soli

Podróżując na południe Chorwacji dotrzesz do Ston i Mali Ston. Miejsca o bogatej i ekscytującej historii na półwyspie Pelješac. Niegdyś ważny ośrodek obronny potężnej Republiki Dubrownika. Dziś Ston i Mali Ston są miejscami gastronomicznymi i turystycznymi w Chorwacji. Te dwa miasta znane są z trzech rzeczy: soli, ostryg i łączących je niezwykłych murów obronnych. Dziedzictwo tego obszaru jest nieocenione i ma wyjątkowe znaczenie dla całej historii Chorwacji.

Nazwa Ston pochodzi od łacińskiej nazwy Stagnum, która nawiązuje do bagiennego charakteru terenów wykorzystywanych do produkcji soli. Saltern było tak ważne gospodarczo dla Republiki Dubrownika, że zbudowali jedną z najdłuższych fortyfikacji w Europie. System fortyfikacji rozciągał się od Stonu do Mali Ston z wieżami, fortecami i murami obronnymi. Mury stoją do dziś, podobnie jak produkcja soli w Ston. Przechodzona z pokolenia na pokolenie przez cztery tysiące lat. Odtąd do dziś sól jest produkowana w ten sam sposób. Tylko przy pomocy morza, słońca i wiatru.

Ston

Odwiedzającemu Ston na pierwszy rzut oka trudno sobie wyobrazić, że jest on – pod względem wielkości i wielkości – drugim miastem dawnej Republiki Dubrownickiej. Ciche miasto, odosobnione i uśpione. Do początku XIX wieku był ośrodkiem gospodarczym, politycznym, wojskowym, religijnym, kulturalnym i handlowym zachodniej części Republiki Dubrownickiej. Ston to małe miasteczko położone na samym początku półwyspu Pelješac. Znane jest również jako „miasto soli”. Znajduje się zaledwie kilometr na południowy zachód od Mali Ston. Ston był ważnym miastem dla produkcji soli. Strategicznie położony na wybrzeżu Adriatyku, wzdłuż ważnych szlaków handlowych. W obrębie murów Ston ma klimatyczne średniowieczne centrum miasta, w którym można poczuć ducha potężnej przeszłości.

Mali Ston

Założone w 1335 roku jako część Republiki Dubrownickiej jako miasto obronne. Mali Ston (pol. Mały Ston) został zaprojektowany, aby chronić potężną republikę. Z imponującym układem murów i wież. Najbardziej charakterystyczną cechą jest twierdza Koruna, która wznosi się nad miastem i jest widoczna z dużej odległości. Mali Ston to rodzaj miejscowości gastronomicznej. Znany z małży i dużych płaskich ostryg, które dobrze rosną w wąskim kanale oddzielającym półwysep od lądu. Które miejscowe rodziny uprawiały je od czasów rzymskich. Mali Ston to światowa perła ekologiczna i idealne miejsce na wakacje z wieloma pięknymi zatokami i plażami. Zakwaterowanie w Mali Ston można znaleźć na Visitteo.

Historia napisana solą i kamieniem

Najważniejszym miejscem Republiki Dubrownickiej, po Dubrowniku, pod względem gospodarczego i strategicznego jest z pewnością Ston. Na początku XIV wieku miasto weszło w obszar zainteresowań gminy dubrownickiej. Która wtedy stawała się silniejsza. W 1326 roku Dubrownik najprawdopodobniej najpierw militarnie zajął półwysep Pelješac, a następnie w 1333 roku oficjalnie kupił go od bośniackiego zakazu i króla serbskiego. Od tego roku rozpoczyna się szybki i planowany rozwój Ston.

Mieszkańcy Dubrownika najpierw dokonują podziału ziemi i sporządzają przemyślany plan zagospodarowania i budowy. Następnie budują mury, domy, pałace, fontanny, kościoły i klasztory. W krótkim czasie Republika Dubrownicka podniosła do ochrony monumentalny system obronny. Największy wówczas projekt fortyfikacyjny i urbanistyczny w Europie. Republika Dubrownicka rozpoczęła budowę Stonu na południu i Mali Stonu na północnej stronie wąskiego przesmyku, który łączy półwysep z lądem. Fortyfikacja ta była ważna dla mieszkańców Dubrownika nie tylko ze względu na zachowanie ich posiadłości Pelješac, ale także ze względu na zachowanie cennego monopolistycznego przedmiotu – soli.

Konserwacja murów i fortyfikacji

Wraz z zanikiem Republiki Dubrownickiej, zaniedbaniami i często niezrozumiałymi interwencjami XIX wieku. Na przykład zburzenie murów miejskich w Mali Ston w celu zwalczania malarii. Zburzenie murów miejskich w Ston w związku z przybyciem austriackiego cesarza Franjo Josipa z oficjalną wizytą. Wali się monumentalny kompleks fortyfikacyjny Ston. Ostatnio dzięki Towarzystwu Przyjaciół Murów Dubrownika. Renowacja fortyfikacji i wież w Ston postępuje powoli, ale zdecydowanie. Kompleks Ston zaczyna już ponownie żyć w swoim starym, dostojnym wyglądzie.

Ston Sól

Dzięki swojemu położeniu geograficznemu, urodzajnym polom, dużej ilości wody i krótkiemu przesmykowi, który łączy półwysep Pelješac z lądem. Okolica Ston stała się ważnym miejscem zamieszkania ludzi od czasów starożytnych. Historia Saltern sięga czasów rzymskich, dwa tysiące lat przed Chrystusem. Przed Rzymianami tereny te zamieszkiwali Ilirowie i Grecy. Eksploatacja i zbiór soli w rejonie Ston rozpoczęły się, gdy na te ziemie wkroczyli Rzymianie. Wanny Ston są najstarszymi w Europie i największymi zachowanymi w historii Morza Śródziemnego.

Sól otrzymywano w procesie odparowywania wody morskiej w dużych płytkich basenach salter. Sezon zbioru i produkcji soli trwa w miesiącach letnich. Dzisiejsze salaterki, które pochodzą z czasów Republiki Dubrownickiej i ich ogólny wygląd, doskonale reprezentują złożoną produkcję soli od średniowiecza. I są zabytkiem kultury pierwszej klasy. Metoda produkcji nie zmieniła się przez te wszystkie stulecia. A w takich ekologicznie zdrowych warunkach gwarantujemy doskonałą jakość soli. Odpowiada na wszystkie potrzeby nowoczesnej gospodarki.

Znaczenie soli dla Stonu i Republiki Dubrownickiej

Oprócz zaopatrywania miejscowej ludności sól ze Stonu była jednym z głównych towarów eksportowych Republiki Dubrownickiej, która handlowała z nią na całym Półwyspie Bałkańskim. Dochody z soli były wysokie i stanowiły 1/3 dochodów ogółem. Wraz z Dubrownikiem, Ston był ekonomicznie i strategicznie najważniejszym miastem Republiki Dubrownickiej i drugim najbardziej planowanym miastem w Europie. Republika Dubrownika używała basenów z granitowym dnem. Z tych basenów wydobywali najczystszą sól na wiedeński dwór.

System fortyfikacyjny

Republika Dubrownika zbudowała monumentalny system obronny dla ochrony, dużą fortyfikację i projekt urbanistyczny. Budują 41 wież, 5 fortec i mur obronny o długości 5,5 km. W celu zachowania największej wartości w głębi zatoki – saltern Ston. Budowa imponującego kompleksu fortyfikacyjnego, który nazywamy Murami Kamiennymi, rozpoczęła się wkrótce po nabyciu Pelješaca przez Dubrownik. Najpierw budują mur obronny, od jednej strony półwyspu do drugiej. I według wyjątkowego projektu zbudowali dwa ufortyfikowane miasta. Po południowej stronie Ston, a po północnej Mali Ston. Zbierać ludzi do pilnowania granic i pracy w wannach.

Powyżej zachodnich stromych zboczy Prevlaki Wielki Mur oddziela Pelješac od lądu. Ściana ma około 1200 m długości i prowadzi przez szczyt wzgórza Podzvizda. Zamknięcie całego półwyspu, zakończone wieżami na brzegach kanału Ston i zatoki Mali Ston. System fortyfikacji Ston powstał jednak przez ponad cztery wieki. Przeznaczony głównie do obrony półwyspu od jego zaplecza lądowego. Stopniowo był ulepszany, dostosowywany do ukształtowania terenu i rozwoju sprzętu wojskowego. Fortyfikacje Ston są bez wątpienia największym projektem budowlanym Republiki poza Dubrownikiem. Mury i twierdze flankowane są przez 10 okrągłych i 31 kwadratowych wież oraz 6 półkolistych baszt. Swoją obronną rolę zachowali do początku XIX wieku. Po upadku republiki fortyfikacje Ston straciły znaczenie militarne.